Primary Business in kongu nadu

The Kongu region flourishes mainly due to their extreme hard work, commitment, objective nature and innovation in their respective fields.

1. Agriculture - the whole of Kongunadu
2. Textiles - Tirupur, Coimbatore, Somanur, Erode, Perundurai, Gobichettipalayam, Attur, Pallipalayam, Tiruchengode, Salem, Rasipuram, Dharmapuri, Namakkal, Karur, Kallakurichi, Madathukulam and Dharapuram.
3. White silk - Gobichettipalayam - First automated Silk reeling unit in India.
4. Poultry - Namakkal,vijayamangalam
5. Education - Coimbatore, Erode, Gobichettipalayam, Tiruchengode, Rasipuram, Namakkal, Salem.
6. Automobiles - Coimbatore, Namakkal, Tiruchengode, Perundurai, Salem.
7. Milk - Erode (Aavin), Karur
8. Edible oil - Erode
9. Turmeric - Erode has the largest market in South India), Gobichettipalayam.
10. Pump Industry - Coimbatore
11. Vegetables - Oddanchatram(the largest vegitable market of tamilnadu)
12. cottonmills- coimbatore,udumalaipettai

Kongu Nadu has the highest urban proportion in the Tamil Nadu state and contributes 2/3 of the Tamil Nadu's state revenue. But this is often ignored by the government.
The Gounders are an influential community in Coimbatore, Nilgiris, Karur, Tiruchirapalli, Namakkal, Erode, Tiruppur, Salem, Krishnagiri, Dharmapuri and Dindigul districts. A good section of the community is highly educated, many from the US and UK. Most of them are third-generation businessmen and put together, they generate roughly Rs 40,000 crore of export revenue annually. Through sheer hard work, its members have attained international recognition. They figure among the global leaders in several sectors including grey cotton, home textiles, hosiery, industrial and automobile components, heavy vehicles and even turmeric and eggs.
"The Kongunadu elite—the Gounder caste—were unlike the valley elite in that they continued (proudly) to work in their own fields."

Religion  structure of the Gounders:

The Kongu Vellalars are followers of the (Dvaita) Saiva Siddhanta maargam of Hinduism. It is one of the oldest existing school of thought in Shaivism. A sizeable population seems to have taken followed the Samana faith (Jainism) (temples are found even today at Vijayamangalam, Jinapuram, Vellode, Perundurai, Palani, Aivarmalai and Poondurai). They were later brought back to Hindusim by the Siddhars (most of the Siddhars lived in Kongunadu). The Kongu Vellalars follow the system of Kootam/Gotra keeping with their Kshatriya tradition, in which persons from the same Kootam are considered brothers and sisters and hence do not marry one another. Each Kootam has its own Kulaguru (or popularly saamiar- a brahmin - for example, the Kulaguru of Melkarai Poonthurai Nadu Kootam is Pasur Akilanda Dikshitar), who is traditionally respected. Every Kootam also has one or more Kuladeivams or a Clan Deities.^[119]
Some of the different customs followed by the pious, observant Kongu Vellalar families are:
1) Ancient and Pre-historical Tamil vestiges (reverence for Tamil language, feeding the Tamil scholars, Puzhavars with milk and fruit mash, worship of demi-gods, etc.,)
2) Kshatriya vestiges (Gotra system, Annamar vazhipadu (hunter-warrior conflict), Kannimar Vazhipadu (sapta kanyas), Udankattaiyeral (sati) (banned and not in practice), Kuladeivam, Kulaguru, benovalence, marriage customs, holding the marriage ceremony in the bride's house, giving handicapped children to Modavandis thereby eliminating weak genes, etc.,), (eating before dark, white saree (vella seelai) for widows, preference for white dress, cooking meat outside the house, etc.,)^[120]

Add caption

Ancient and Pre-historical Tamil vestiges (reverence for Tamil language, feeding the Tamil scholars, Puzhavars with milk and fruit mash, worship of demi-gods, etc.,)

 

 

KulaGuru tradition of Gounders

The Bhagavat purana attributes the foundation of the city(Dwarka) to Anrita, the brother of Ikshwaku, of the Solar Race
Source for slokas : Śrīmad Bhāgavatam 9.1.2-3
Yo ‘sau satyavrato nāma, rājarṣir draviḍeśvaraḥ
jñānaḿ yo ‘tīta-kalpānte, lebhe puruṣa-sevayā
sa vai vivasvataḥ putro, manur āsīd iti śrutam
tvattas tasya sutāḥ proktā, ikṣvāku-pramukhā
Translation:
That saintly king and ruler (king) of the Dravida Countries who was known by the name of Satyavrata, at the end of the last kalpa (before the Pralaya) .. received knowledge by service to The Purusha, he indeed was Vaivaswata Manu, the son of Vivaswan, his sons have been proclaimed as the kings, famous as the Ikshvakus.^[121] The Gounders hold their Kulagurus equal and sometimes greater than God. The acharya of all Kongu Nadu Kulagurus as to all South Indians is the Sringeri Sharada Peetham.

Agastya and the southern migration of the Veilr

The story of the southern migration of the Velir from Dvaraka under the leadership of Agastya is narrated by Naccinarkkiniyar in his commentary on Tolkappiyam (pa$yiram ; Porul|.34).
According to this legend, the gods congregated on Mount Meru as a result of which the earth tilted, lowering Meru and raising the southern quarter. The gods thereupon decided that Agastya was the best person to remedy this situation and requested him to proceed to the South. Agastya agreed and, on his way, visited ‘Tuvarapati’ (Dvaraka) and led the descendants of netu-muti-annal (Visnu or Krisna) including ‘eighteen kings, eighteen families of the Velir and the Aruvalar’ to the south, where they settled down ‘clearing the forests and cultivating the land’. The sage himself finally settled down on the Potiyil hill. The fact of Agastya’s leadership of the Velir clan rules out the possibility that he was even in origin an Aryan sage. The Ventar-Velir-Velalar groups constituted the ruling and land-owning classes in the Tamil country since the beginning of recorded history and betray no trace whatever of an Indo-Aryan linguistic ancestry. The Tamil society had of course come under the religious and cultural influence of the north even before the beginning of the Can^kam Age, but had maintained its linguistic identity. As M. Raghavaiyangar (2004: 27), has pointed out veilr, means ‘one who performs a sacrifice’ (namely a ‘priest’). The Agastya legend itself can be re-interpreted as nonAryan and Dravidian even in origin and pertaining to the Indus Civilisation.

Marriage customs

Marriage customs

 

Gounders marry outside their Kootam(Gotram) and are reknown for their elaborate threeday-marriage extravagenzas.They give and take very high dowries(upto 5 crores).Their marriage rituals follow the Kshatriya pattern and necessarily involve service castes participation.
Kongu Vellalar Marriage
Kongu Vellala Gounders-Ceremonial Rites in Marriages
Who perform rites?
Arumaikaarar
Arumaikaari
Brahmin
Naavidhan (Barber)
Vannaan (Washer man)
Potter (Vetkovar)
Paraiyars (Men from paraiya caste)
Kammaalar
Pandaaram
Maadhaari (shoemaker)
Porutham paarthal (Examination of the agreement of horoscopes)
Sagunam paarthal (Being guided by omens)
Mutual visit to the houses of bride and bridegroom
Betrothal (Nichayadhaartham or nichaya thaamboolam)
Invitation for marriage
Kongu Vellalar Marriage

Kongu Vellalar Marriage

Rituals and customs

Kongu Nadu is an ancient one. From the very beginning, Kongu Nadu was part of Tamil Nadu. Kongu means honey; Kongu means fragrance of a flower. Since the country (Nadu) was full of flowers and abundant honey in mountain areas, the country was called by the name ‘Kongu Nadu'. The Kongu Vellalar are sons of the soil. They live in one third land area of Kongu Nadu. Even though all the people who take to agriculture are called Vellalar, the word ‘Kongu Vellalar' refers to only Kongu Vellalar gounders.
Kongu Vellalar Marriage
The Vellalar were of great assistance to the king by being in various positions and ranks in the army. They also got the title 'Kamindan' from the king for their meritorious service and loyalty. Later the title got modified as ‘Gounden'. To streamline the living together of the boy and the girl, certain regulations and procedures were created. The procedures and habits as per certain regulations later became ‘rites'. The performance of all the rites collectively in a sequence is called marriage.
Kongu Vellala Gounders-Ceremonial Rites in Marriages
The various rites being performed nowadays in the marriage ceremony of Kongu Vellalar community are unique in nature. Each and every rite is performed for some specific reason. The original rites performed centuries ago in Kongu Vellalar marriage ceremony which resembled ‘Sanagam’ age rites have undergone minor changes and modifications from technology and consequent changes in customs, habits and facilities. Some rites have ceased to exist because of their having become obsolete.
The rites which are being performed nowadays in Kongu Vellalar marriage ceremony reflect the superior character, rich culture and high tradition of Kongu Vellalar community.
Who perform rites?
All the ceremonial rites relating to Kongu Vellalar marriage are performed by ‘arumaikaarar’ ,arumaikaari, naavidhan (barbar), washer man (vannaan) and such others who are closely associated with the occupation of Kongu Vellala Gounders.
Arumaikaarar
An ‘arumaikaarar’, who is a respected elderly member of the community, is the prime person for performing the marriage rites of Kongu Vellalar. The arumaikaarar is also used to be called ‘arumaiperiyavar’, 'seerkaarar’ and ‘pudavaikaarar’. The aruamikaarar should have wife and child/children.
On the specified day, the three arumaikaarars, after planting the ‘Muhurthakaal’, will go to an anthill of white ants, offer prayer, gather sacred earth in three baskets and bring the same to the wedding place
Arumaikaari
A women gets the name arumaikaari after the performance of certain rites on her by an arumaikaarar at the time when her son or daughter has attained age for marriage. The rite relating to this is called ‘Ezhudhingam’, as mentioned by Thiru R.Venketeswaran in his research paper titled ‘Vennandhur Vattaara Kongu Vellalar Vaazhviyal’. The arumaikaari ( the women who has undergone the process of ezhudhingam) along with the arumaikaarar will perform all the rites relating to women.
The rites being performed on men or women who wish to become arumaikaarar or arumaikaari respectively clearly point out that only those who are respected elders, who are well experienced and who are having spouse and child/children, are qualified to perform the rites of a marriage ceremony.
Brahman(Kulaguru) The role of the Kulaguru is compulsory.The initiation of the marriage starts with the matching of the Jatakam of the pair.The Brahmin's recital of vedas is compulsory.This is said by Kambar in his Mangala Valthu.
Naavidhan (Barber)
Next to arumaikaarar, the naavidhan (barbar) plays an important role in conducting the rites of the marriage ceremony of Kongu Vellalar. The naavidhan is called ‘Kudimagan’. The Kudimagan’s important works in the conduct of the marriage are to invite all relatives for the marriage, to perform each and every rite of the marriage ceremony along with the arumaikaarar, to recite the ‘mangala vaazhthu’ song and to announce and call the relatives concerned before performing each rite.

KONGUNADU HISTORY

                     விநாயகர் காப்பு

ஐந்து கரத்தனை யானை முகத்தனை
இந்தின் இளம்பிறை போலும் எயிற்றனை
நந்தி மகன்தனை ஞானக் கொழுந்தினைப்
புந்தியில் வைத்தடி போற்றுகின் றேனே.

 

 

 

MAP OF KONGU DESAM

Ancient name: Gangavadi
Ancient capital: Gangeyam (Kangeyam)
Ancient language: Gangeya Bhasai(Kangee or Gangee)
Ancient dynasty: Gangas(Kongas)
Ancient species:kangeyam bull

What is Kongu?

வடக்கு நந்திகிரி வராககிரி தெற்கு
குடக்கு பொறுப்பு வெள்ளிக்குன்று
களித்தன்டலை மேவு காவிரிசூழ்
நாடு-குளித்தன்டலை அளவு கொங்கு.

Thus the borders of Kongu of the seventeenth century are:
Northern: Nandigiri (Nandi hills in Kolar and Tumkur dists. of Karnataka located seventy kilometeres to the north of today's Bengaluru).
Southern: Varahagiri (Panrimalai mountain in the Palani-Kodaikkanal ranges, Panrimalai is referred in it's Sanskrit name).
Eastern: Kudagu and Vellikundru (Kodagu in the Madikeri dist. of Karnataka and Vellingiri hills near Coimbatore which form the border with Kerala).
Western: Kulithalai (Karur dist. located on the Karur- Tiruchirappalli highway).
Further he adds that the region is like a basin (Kavirisoozh) and surprises us with his geographical knowledge through expressing Kongu as the entire Kaveri catchment basin, the Kaveri valley. I have drawn an approximate map, from google earth of the desccribed region. This region comprises of the following modern districts of the following states.
Tamilnadu: Coimbatore, Erode, Udagamandalam, Krishnagiri, Dharmapuri, Salem, Namakkal, Karur, Dindigul (excluding the Nattam, Nilakkottai and southward slopes of Kodaikkanal taluk), Vellore (Tiruppattur taluk only), Villuppuram (Kalrayan hills only), Perambalur (Pachamalai hills only) and Tiruchirappalli (Pachamalai hills, Turaiyur taluk's western parts and Musiri panchayat union).
Karnataka: Madikeri, Chickmagalur, Hassan, Tumkur, Kolar, Bangalaore Urban, Bangalore Rural, Mandya, Mysore and Chamrajnagar.
Kerala: Wayanad, Palakkad (villages with a majority Tamil speaking population now only), Malappuram (Bhavani river valley only) and Idukki (Amaravati river valley only) .
One thing which got clear beyond doubt after my research which is also commonplace knowledge is that the Kongu region, from the dawn of history is always connected to the southern part of the Karnataka state which is given, which is also called in Karnataka as Mysore Karnataka or Hoysala Karnataka. The Kongu region has always been along with this region from the dawn of history to the collapse of the Mysore Kingdom and the arrivel of the British.
Thus I also broadened my postmodernist research and found many revelations. The first was that the original name of Kongunadu as mentioned in the Komaralingam copperplates (2)inscriptions give the name of the region as Kanku (கங்கு). When we go in detailed research, the name of the Gangas appear. These local cheiftains are mentioned in the Sangam Akananooru (verse 44 ) as Gangan (கங்கன்). These must have probably the feudatories of the Cheras at the beginning.
Kongu Nadu,the nomenclature: There has been a lot of controversy regarding the name of Kongu.It is a fact thet Kangars(the Tamil version of Gangas)according to Kongu Desa Rajakkal from the lapse of Mahabharata and the starting of Kaliyugam(3106B.C) ruled Kongu Nadu for some period.Some people had concluded that the region ruled by Gangars was initially called `Ganga Nadu` and with the passage of time,it began to be called `Kongu Nadu`,as mentioned by Thirumathi T.K. Sathi Devi, in her book `Kongu Vellalar Varalaaru`. There has been mass hype over the name Kongu where Dravidian Tamil bygots say it to be Kongu honey,Kongu flower and even Kongu meaning mentally deranged! According to inscriptions,it is mentioned as கங்க,which is read by Tamil bygots,as the people who reside in the edge கங்கு.This means that the region is on the edge but if you see any map Kongu always has been strategically located.The importance of Kongu has given Tamilsayings:

கொங்கு செழித்தால் எங்கும் செழிக்கும்.
கொங்கில் வாழான் எங்கும் வாழான்.:

It has always been the centre of wealth because ancient Kongu had the only gold mines of all south asia,Gold fields which in the Kongu Mandala Shatakam which are said to have given all the gold to the roof of the Chidambaram Natarajar temple.Kongu Nadu still contributes 2/3 revenue of the state of Tamilnadu.
The borders of Kongu Nadu: The borders of Kongu Nadu(Ganganadu) according to the Jain period poet of Vijayamangalam Valasundarakavirayar are:
They reduce drastically during the next couple of centuries in another suceeding Shatakam as:

வடக்கு பெரும்பாலை வைகாவூர் தெற்கு
குடக்கு பொறுப்பு வெள்ளிக்குன்று
களித்தன்டலை மேவு காவிரிசூழ்
நாடு-குளித்தன்டலை அளவு கொங்கு.

In another shatakam of the same time,they are said to be,

வடக்கு தலைமலை வைகாவூர் தெற்கு
குடக்கு பொறுப்பு வெள்ளிக்குன்று
களித்தன்டலை மேவு காவிரிசூழ்
நாடு-குளித்தன்டலை அளவு கொங்கு.:

Thus they drastically reduce from their earlier extent of Nandigiri near Bangalore and Kudagu now in Karnataka to Perumpalai(Dharmapuri dist.) and Talaimalai(Erode dist).The other borders of east Kulithalai and west Vellingiri are retained.This is due to the confusions which ensued in the reorganisation of states.The linguistic,rather than cultural and geographical factors was taken into account.

கொங்கதேசத்தில் அன்னிய வித்துகளின் தாக்கம்

கொங்கதேசத்தில் அன்னிய வித்துகளின் தாக்கம்

வேலிவேலாமுள்:

http://en.wikipedia.org/wiki/Prosopis_juliflora

உன்னிச்செடி:

http://en.wikipedia.org/wiki/Lantana

ஆகாயத்தாமரை (வெங்காயத்தாமரை):

http://en.wikipedia.org/wiki/Water_hyacinth

நெய்வேலிக் காட்டாமணக்கு:

http://en.wikipedia.org/wiki/Ipomoea_carnea

கோயமுத்தூர் பூடு, மைசூர் பூடு:

http://en.wikipedia.org/wiki/Parthenium_hysterophorus

பீன்ஸ் வகைகள், முந்திரி, மிளகாய், கோகோ, நீள் பருத்தி, சீதாப்பழம், கொய்யா, சில திராட்சை வித்துகள், மக்கா சோளம் (மஹிகோ சோளம்), பப்பாளி, அன்னாசி, உருளைக் கிழங்கு,  ரப்பர், ஸ்ட்ராபெரி, சூரியகாந்தி, சக்கரை வள்ளிக் கிழங்கு, புகையிலை, தக்காளி, வனிலா, வெங்காயம், பூண்டு ஆகியவையும் சில

http://en.wikipedia.org/wiki/Columbian_exchange

மிருகங்கள்:

வான்கோழி

ஜிலேபி மீன்:

http://en.wikipedia.org/wiki/Tilapia

சடையப்ப வள்ளல்

சடையப்ப வள்ளல்

சடையப்ப வள்ளலின் சொந்த ஊர் திருவெண்ணெய் நல்லூர். சடையப்ப வள்ளல் 12ஆம் நூற்றாண்டில் கொங்கு வேளாளர் குடும்பத்தில் பிறந்தார். இவர் பண்ணை குல வேளாளர் இவரின் சமாதி இன்றும் தஞ்சாவூர் மாவட்டம் கதிராமங்கலத்தில் காணப்படுகிறது.கம்பராமாயணம் கம்பர் இயற்றிய உடன் கம்பர் வரும் போது அவருக்கு நெற்கதிர்வேய்ந்த பந்தலிட்டு இவர் வரவேற்பு அளித்ததால் அவ்வூருக்கு கதிராமங்கலம் என்ற பெயர் வழங்கப்பட்டது. ஈழத்தில் பஞ்சம் வந்தகாலத்தில் தமிழகத்தைச் சார்ந்த சடையப்ப வள்ளல் என்பார் கப்பல்களில் உணவுப்பண்டங்களை அனுப்பி வைத்தார் என்று வரலாறு சொல்கிறது.

வள்ளல் சடையப்பக் கவுண்டர் கம்பரின் புரவலர். கம்பன் காவியம் பாடப்பட்ட காலத்தில் சோழப் பேரரசனின் ஆதரவு இல்லாமல் சடையப்ப வள்ளல் ஆதரவுடன்தான் பாடப்பட்டது. அவரைப் புகழ்ந்துக் கம்பர் 100 பாடல்களுக்கு ஒரு பாடல் வீதம் தன் கம்பராமாயணத்தில் எழுத, மற்றப் புலவர்கள் ஆயிரத்துக்கு ஒரு பாட்டில் குறிப்பிட்டால் போதும் என்றுக் கூறிவிட, "சடையப்ப வள்ளல் நூற்றில் ஒருவர் என்று நினைத்தேன். ஆனால் நீங்கள் கூறியபடி அவர் 'ஆயிரத்தில் ஒருவர்' ஆகிறார். அப்படியே செய்கிறேன்." என்று கம்பர் கூறுவார். கம்பராமாயணம் முடி சூட்டுப் படலத்தில் இராமனுக்கு முடிசூட்டும் போது கிரீடத்தை பண்ணை குல வேளளர் மரபினோர் எடுத்து கொடுக்க வஷிஷ்டன் அணிவித்தான் என்றும் கம்பர் கூறுகிறார்.

கவிச்சக்கரவர்த்தி கம்பர் கொங்கு வேளாளர் வள்ளல் சடையப்ப கவுண்டரை பெருமிதப்படுத்தும் விதமாக கொங்கு மங்கல வாழ்த்தை பாடிக்கொடுத்ததாகவும் சொல்லப்படுகிறது. கம்பர் பாடிக்கொடுத்த மங்கல வாழ்த்து கொங்குநாட்டுத் திருமணங்களில் பாடப்பெறுகிறது.

சடையப்ப வள்ளலை யார் நாடி வந்தாலும் இல்லையென்று சொன்னது கிடையாது, கேட்பர்களுக்கெல்லாம் வாரி வாரி வழங்கும் குணம் அவரிடம் இருந்தது. அவர் வீட்டு அருகில் ஒரு பாம்புப் புற்று இருந்தது அந்தப் புற்றுக்கும் தவறாமல் இவர் பால் வார்த்து வந்தார். இது போல் தனக்குமில்லாமல் எல்லாவற்றையும் தானம் செய்தபின் ஒரு நாள் அவரிடம் வழங்க ஒன்றுமே இல்லாத நிலையும் ஏற்பட்டது. இந்த நேரத்தில் நம் இறைவன் அவரைச்சோதிக்க விரும்பினார்.

சோதிக்கும் நேரமும் வந்தது. அவர் வீட்டு வாசல் கதவு தட்டப்பட்டது. மிகவும் ஆவலுடன் சடையப்ப வள்ளல் ஓடிப்போய்ப் பார்க்க, இரண்டு புலவர்கள் தங்கள் புலமையைக் காட்டியபடி சடையப்ப வள்ளர் மேல் மிக அழகாகப் பல பாடல்களைப் புனைந்தனர். 'அவர்களுக்குப் பரிசாக எதாவது தர வேண்டுமே, என்னிடம் தான் ஒன்றுமில்லையே' என்று ஏங்கி அவர்களை அமர வைத்து வீட்டின் பின் புறமிருந்த பாம்புப்புற்றின் அருகே சென்றார். தன் கையை அந்தப் புற்றுக்குள் விட்டார். உள்ளே இருந்தது ஒரு நாகம். அந்த நாகம் சடைய்யப்பரின் கையில் ஒரு மாணிக்கத்தைக் கக்கியது. மனமகிழ்ந்து ஓடிப்போய் ஒரு புலவருக்குப் பரிசாக அதை அளித்தார். ஆனால் மறு புலவருக்கு என்ன செய்வது? எதைப் பரிசாகக் கொடுப்பது? மனம் வெதும்பிப்போனார். செய்வதறியாது திகைத்தார். நேராக அந்தப் புற்றுக்குள் கையைவிட்டு பாம்புக்கடிப்பட்டு இறந்து போகலாம் என்று எண்ணித் திரும்பவும் புற்றின் பக்கம் ஓடி அதற்குள் கையை விட்டார்.

உள்ளே இருந்த நாகம் பார்த்தது. இத்தனை நாள் விடாமல் நம்க்குப்பால் ஊற்றி வருகிறான் இவன். இவனைக் கடிப்பதா?" என்றெண்ணித் தன்னிடமிருந்த மாணிக்கக்கல்லை அவரது கையில் கக்கிவிட்டு இறந்து போனது. தனக்குப்பால் ஊற்றிய புண்ணியவானுக்காகத் தன் உயிரையும் தியாகம் செய்தது. அப்படியே அசந்துபோய் நின்றார் சடையப்பவள்ளல். புலவர்கள் மறைந்து போக இறைவன் காட்சி கொடுத்தார்.

"உன்னைச் சோதிக்கவே நான் வந்தேன், இழந்த செல்வம் உனக்குத் திரும்பிக் கிடைகட்டும். அமோகமாக வாழ்வாயாக" என்று ஆசிகள் வழங்கினார். பாம்புக்கும் மோக்ஷம் கிடைத்துவிட்டது.

மதுக்கரை

திருச்சி கரூர் பாதையில் திருச்சியில் இருந்து இருபது கிலோ தொலைவில் உள்ளது மாயனூர். அதன் பக்கத்தில் உள்ள ஊர் மதுக்கரை என்பது. முன்னர் தமிழ்நாட்டை சேர, சோழ, பாண்டிய மன்னர்கள் ஆண்டு வந்த போது அவர்களுக்கு இடையே அடிக்கடி போர் நடந்து வந்தது. அதனால் நாடு நலிவுற்றது. அதைக் கண்டு வருந்திய குறுநில மன்னர்கள் ஒரு மகானை சந்தித்து அவரிடம் அதை தடுக்க வழி கேட்டனர். அந்த மகானும் அவர்களை பார்வதியை சென்று வேண்டிக் கொள்ளுமாறு கூறினார். அவள் தவமிருந்த இடத்தை கஷ்டப்பட்டு கண்டு பிடித்து அவளிடம் நாட்டின் நிலைமையைக் கூற அவளும் மாயனூருக்கு தான் வந்து அந்த மூன்று மன்னர்களையும் சந்திப்பதாகக் கூறினாள். அவள் மாயனூருக்கு ஒரு மலைப் பெண் போலச் செல்ல அவளை சந்திக்க சேர, சோழ, பாண்டிய மன்னர்கள் வந்தனர். அவள் அவர்களிடம் பேசிய பின் மாயனூரின் மேற்குப் பகுதி சோழ நாடு, கிழக்கு பகுதி சேர நாடு மற்றும் தெற்குப் பகுதி பாண்டிய நாடு என அழைக்கப்படும் என அவர்களுக்கு கூறினாள். அவள் திரும்பிச் செல்லத் துவங்கிய போதுதான் வந்தது பார்வதி தேவி என்பதை அவர்கள் புரிந்து கொண்டனர். அவள் கால்களில் விழுந்து மன்னிப்புக் கேட்டனர். அவளை அங்கேயே தங்குமாறு வேண்டினார்கள். அவளும் மதுக்கரையில் தங்குவதற்கு ஒப்புக் கொண்டாள். அவளை செல்லாண்டி அம்மன் என அழைத்து அவளுக்கு ஆலயம் அமைத்து மூவரும் வழிபட்டனர். ஒரு முறை சோழ நாட்டில் பஞ்சமும் பட்டினியும் ஏற்பட அந்த நட்டு மன்னன் அங்கு வந்து அவளை வேண்ட அவர்கள் நாட்டின் துயரை துடைக்க அவள் சோழ நாட்டை நோக்கிஅமர்ந்தாள். அந்த நாட்டின் பிரச்சனை தீர்ந்தது.
தென் பகுதியில் தேங்காய் தோட்டமும், வடக்கில் காவேரி ஆறும் ஓட செல்லாண்டி அம்மன் வடகிழக்கை நோக்கி சிங்கத்தின் மீது அமர்ந்தாள். அந்த ஆலயத்துக்குத் தேவையான நீர் காவேரியில் இருந்துதான் எடுத்துச் செல்லப்படுகின்றது. மதுரையை ஆண்டஆரிய ராஜா என்பவர் ஒருமுறை மதுரை மீனாஷியை அபிஷேகிக்க காவேரியில் இருந்து நீர் எடுத்துச் சென்றான். ஆகவே அந்த இடத்தில் இருந்த பாதை நல்ல பாதையாக மாற்றப்பட்டது . செல்லாண்டி அம்மன் ஆலயத்தில் இடது பக்கத்தில் ஆரிய ராஜாவுக்கும் அவர் மனைவி சந்தனத்தம்மாளுக்கும் சிலைகள் உள்ளன. பேச்சியம்மனுக்கும் சிலை உள்ளது.
சோழ நாட்டின் ஒரு பகுதியில் இருந்த சிறு மன்னன் மக்களை துன்புறுத்தினான். அந்த நாட்டு மக்கள் வந்து செல்லாண்டி ஆமனிடம்அம்மனிடம் அவன் கொடுமைகளைக் கூற பேச்சியம்மனை அங்கு அனுப்பி அவனையும் அவன் மகனையும் அவள் கொன்றாள்.
அந்த ஆலயத்தில் மதுரை வீரன், காத்தவராயன் போன்றவர்களுக்கும் சிலைகள் உள்ளன. சந்தனக் கருப்பு குதிரை மீது அமர்ந்தவாறு அந்த ஆலயத்தை பாதுகாக்கின்றார். அந்த இடத்தில் இருந்து நதிக்கு செல்ல பதினெட்டு படிகள் உள்ளன. அதன் இடது புறத்தில் சிவன் ஆலயம் ஆலமரத்தின் அடியில் உள்ளது. அங்கு சென்று வேண்டினால் புத்திர பாக்கியம் கிடைக்குமாம்.
மீண்டும் பல காலத்துக்குப் பின் சேர, சோழ, பாண்டிய மன்னர்கள் அந்த ஆலயம் தமது பகுதியில் இருக்க வேண்டும் என விரும்பியபோது செல்லாண்டி அம்மன் தன்னை மூன்று பாகமாக அறுத்துக் கொண்டு மூன்று நாடுகளுக்கும் அனுப்பினாளாம். ஆகவே உறையூரில் அவள் கால் பகுதி மட்டுமே ஆலயத்தில் உள்ளது. சிம்மக்கல்லில் தலையும், கரூருக்கு அருகில் உள்ள நோயலில் தலை இல்லா பகுதியான முண்டமும் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டு உள்ளது.

நன்றி: http://villagegods.blogspot.com/2010/04/chellandi-amman-of-madhukarai.html

விநாயகர்

                                                                விநாயகர் காப்பு

  

    நல்ல கணபதியை நாம்காலமே தொழுதால்
   அல்லல் வினையெல்லாம் அகலுமே, சொல்லரிய
   தும்பிக்கை யானைத் தொழுதால் வினைதீரும்
   நம்பிக்கை யுண்டே நமக்கு